Weekje rondreizen

Het weekje rondreizen zit er ook alweer op, wat gaat de tijd toch snel! :( Zondagavond aangekomen in Asabi, heerlijk om hier weer eventjes te zijn! Abigail is nog steeds even ondeugend en Alberta zorgt nu voor alle vrijwilligers in huis, dus het was een gezellige boel! :)
De volgende dag zijn we lekker rustig opgestart en zijn we naar de geweldige markt geweest in Kumasi, elke keer weer ongelooflijk om daar rond te lopen! Mooie stofjes en wat leuke cadeautjes voor het kindje van Alberta gekocht. Ook mocht ik nog een dochtertje van een man meenemen naar Nederland, zolang ik haar op haar 18e maar weer terug naar Ghana zou brengen! ;) Ook hebben we de welbefaamde vleesafdeling op de markt gevonden, hier wilde ik nog zoo graag een foto van hebben! Je wilt niet weten wat voor lucht hier hangt en hoe alles er soms bij ligt, geloof me, je wilt spontaan vegatarier worden! Op de terugweg hebben we onze vertrouwde trotro naar Asabi opgezocht. In deze tro was een jongetje van een jaar of 10 aan het werk als mate en dit kwam weer zo hard binnen. Twee jaar terug heb ik het ook al veel gezien, maar om hier een langere tijd te kunnen zijn, blokkeer je soms dingen, die je bij thuiskomst pas weer toelaat. Maar in de tro lukte me dit echt niet, ik vond het zo erg en had zo met hem te doen. Kon niet stoppen met naar hem kijken, afvragen wat er in z’n koppie omgaat, zeker als er schoolgaande of spelende kinderen voorbij kwamen. Ik moest vreselijk m’n best doen om niet in huilen uit te barsten, voelde me weer zo machteloos. Je wilt zoveel doen, maar het voelt nooit als genoeg. De rest van de avond ben ik van slag geweest, kon het even niet meer loslaten. Hoe oneerlijk en hard deze wereld is, vooral voor onschuldige kindjes.
De volgende dag hebben we weer afscheid genomen van ons thuis in Asabi en dit viel toch ook wel weer zwaar! Anous en ik hebben Alberta nog een begin-kapitaaltje gegeven om haar droom voor het openen van een eigen salonnetje waar te maken. Zo fijn om zoiets voor zo’n bijzonder iemand te kunnen doen! Het geld wel goed ingepakt en gezegd dat ze het pas mocht openen als we weg waren, anders zou ze het nooit accepteren! En wij gingen op pad voor onze lange reis naar de Wli Waterfall. Toch wel even fijn om er tussenuit te gaan! Eerst met een tro naar Koforidua gegaan, om hier weer een volgende tro naar Ho te pakken. Uiteindelijk zijn we 11 uur op pad geweest en werd er op de radio bekend gemaakt dat de president is overleden. Wel grappig, op het moment dat wij Ho in reden, werd er op de radio gezegd dat iedereen hier op straat stond te huilen, nou, daar hebben wij helemaal niks van gemerkt! :) De volgende dag weer verder gegaan naar Hohoe, om uiteindelijk uit te komen bij de prachtige Waterfall Lodge! De rit er naar toe was weer adembenemend prachtig en hobbelig! :) En de plek is nog steeds precies hetzelfde, zo heerlijk rustgevend! Na een lekkere lunch zijn we een stukje gaan wandelen, op aanraden van een werkneemster, opzoek gegaan naar een riviertje! Zo super leuk om zelf een beetje rond te lopen in de rimboe! ;) Uiteindelijk bij het riviertje uitgekomen, erg mooi plekje! Wel hadden we heel slim onze slippers aan en gezien het regenseizoen, was het pad ernaar toe erg nat en glibberig! Nu een flink aantal dagen verder en m’n voeten zien nog aardig zwart! ;) De volgende dag wilden we heel graag de Upperfall gaan beklimmen, maar te horen gekregen als het teveel heeft geregend, dit niet slim is. En ja hoor, zodra ons hoofd ons kussen raakte, kwam de regen met bakken uit de hemel vallen en heeft dit tot de volgende middag geduurd.. Domper! :( Wel deze ochtend nuttig besteedt met het inkleuren van de pictogrammen voor het kinderdagverblijf! :) En ’s middags zelf op pad gegaan naar de Lowerfall. Dit was twee jaar terug zo’n fantastische, mooie plek om tot rust te komen, dus daar wilden we in ieder geval naartoe! Het pad er naartoe is al zo mooi, al was wel meer zichtbaar hoeveel bomen er door de lokale bevolking worden gekapt. Zo zonde, maar alleen het directe gebied rondom de waterval is blijkbaar beschermd. Zodra we de waterval naderen, werden we beiden ongeduldig om die mooie plek weer te zien en lekker even relaxt daar te gaan zitten! Zodra we het hoekje om liepen, begon het keihard te waaien en leek het alsof het ging regenen. Niets was minder waar, al deze kracht kwam van de waterval af, die keihard naar beneden denderde! Alles was helemaal onder gelopen en binnen no time waren we zeiknat! Het was zo’n bizar mooi gezicht, die oerkracht die er van af komt is onbeschrijflijk! Nog even van een afstandje geprobeerd wat foto’s ervan te nemen en toen toch besloten om weer terug te gaan, we hadden het ijskoud!!! De volgende dag was het weer nog steeds niet je van het en voelden we ons allebei niet lekker, buikgriepje te pakken! Dus deze dag hebben we heel de dag gerelaxt bij de lodge en wat kleine souverniertjes gekocht. Heerlijk even zo’n dagje! :) En gisteren zijn we weer aan onze terugtocht naar hier begonnen, uiteindelijk weer zo’n 12 uur onderweg geweest! Op het eind hadden we geen kont meer over!! Wel heerlijk tot Kumasi gekomen, dus nu even internetten en dan eindelijk weer door naar het weeshuis naar Kona! Heb het daar zijn ontzettend gemist!! En ben erg benieuwd hoever ze nu zijn met het gebouw! Als het goed is, kunnen we morgen starten met verven!! Helaas nog maar een klein weekje te gaan.. Probeer vrijdag in Accra nog een allerlaatste blogje over het project te plaatsen!